De recente milieumobilisatiegolf (1965-heden) bestaat uit vier fasen: die van het opkomende milieubewustzijn; die van het kernenergieconflict; die van institutionalisering, groene partijen en onconventioneel activisme in de VS en Oost-Europa; en, tenslotte, die van mondialisering en antiglobalisme

In deze bijdrage wordt in kort bestek de geschiedenis van de naoorlogse vredesbeweging geanalyseerd in relatie tot de oude sociale bewegingen. Het historische hoogtepunt van de vredesbeweging – de "rakettenbetogingen" van de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig – wordt verklaard vanuit de merkwaardige wisselwerking tussen oude en nieuwe sociale bewegingen

Vooral sinds het verschijnen van The Civic Culture van Almond & Verba reageerden de sociale wetenschappen op het ontstaan van de nieuwe sociale bewegingen door het ontwikkelen van een aantal geëigende interpretatiekaders, die echter meestal een reflectie vormden van ontwikkelingen binnen de sector zelf. In het artikel wordt betoogd dat een aantal van de kenmerken van de nieuwe sociale bewegingen beter kunnen begrepen worden als ontwikkelingsstadia in een meer omvattend transformatieproces

Op het einde van de negentiende eeuw oordeelden nogal wat politici dat er vaak wat misliep met de afdwingbaarheid van de bestaande sociale wetgeving. In de liberale politieke cultuur die hoog op liep met de individuele vrijheid werd wettelijke dwang immers zoveel mogelijk vermeden. Op het einde van de eeuw groeide de populariteit van het concept van sociale rechtvaardigheid. Dat had als charmante eigenschap dat het enerzijds meer aandacht voor afdwingbare sociale politiek kon verantwoorden, maar anderzijds een alternatief bood voor bruuske of revolutionaire veranderingen.

Eén van de eerste strijdpunten in het verbeteren van de sociale toestand, naast het verkrijgen van betere werkvoorwaarden voor vrouwen en kinderen, bestond uit het terugdringen van de arbeidsduur. Aangezien een algehele inperking niet haalbaar bleek op korte termijn ging de parlementaire actie zich concentreren rond de zondagsrust, die van oudsher was ingeburgerd in de Belgische samenleving, maar in de loop van de 19de eeuw steeds meer onder druk was komen te staan.