Zowel in de brede maatschappij als in de academische historiografie is er een hernieuwde interesse waar te nemen in het Belgisch-Congolese verleden, met de koloniale gezondheidszorg als een van de centrale thema’s. Het paradepaardje hiervan – de geïnstitutionaliseerde lepraverzorging – is echter nog nooit onderworpen geweest aan een kritische postkoloniale reflectie. Door de medische evolutie en het bestuur van de Congolese modelleprozerie Iyonda te onderzoeken (1945-1960) werpt dit artikel een vernieuwende blik op de leprageschiedenis en de bredere medische koloniale geschiedenis.