Tijdens de periode 1865-1914 is de echtscheidingswetgeving één van de meest omstreden hoofdstukken van de Code Civil. De wetgever erkent wel de noodzaak van de echtscheiding maar vreest tegelijk mogelijk rechtsmisbruik en daarmee samenhangend de sociale ontwaarding van het huwelijk. Dergelijke ambivalentie tekent niet alleen de wetgeving maar ook de procedure en de echtscheidingspraktijk. Want het recht verschijnt hier in eerste instantie als een strategie ter bescherming en beveiliging van de hooggewaardeerde instelling van het Huwelijk.