The 1950s are often considered the era of the housewife as both a practice and an ideology. The available statistics support this interpretation: very few married women worked during the 1940s and 1950s, and female employment increased rapidly from the 1970s onwards. However, a gender analysis of the language of the Belgian post-war censuses (1947, 1961 & 1970) and of the concepts behind those numbers reveals that the censuses tell us more about the contemporary definition of work, than about female labour participation.

Het artikel analyseert de reglementaire bepalingen met betrekking tot gehuwde vrouwen in de Belgische werkloosheidsverzekering (1945-1960), de opvattingen die erachter scholen en de houding van zes katholieke tijdschriften in het debat omtrent het onrechtmatige gebruik van de werkloosheidsvergoedingen door gehuwde vrouwen. De constructie van arbeid als mannelijk maakte het mogelijk gehuwde vrouwen van het ontvangen van een uitkering uit te sluiten.

In eerste instantie wordt gepeild naar het aantal arbeidsters verspreid over de diverse takken van de marktgerichte economie. Daarna wordt aandacht besteed aan de arbeidssegregatie op basis van het geslacht in de industrie, handel en diensten. De relatie tussen leeftijd, burgerlijke staat en loonarbeid in de industrie wordt onderzocht en er wordt nagegaan of gehuwde vrouwen buitenshuis werkten en welke de invloed van hun kinderen hierop was. Ten slotte wordt geprobeerd de loonsverschillen tussen mannen en vrouwen te reconstrueren en te achterhalen welke de oorzaken van deze verschillen waren.