Ondanks een groeiende aandacht voor Afrika en het koloniale verleden, blijven de representaties van dit verleden nog grotendeels volgens aloude en gepolariseerde scheidslijnen verlopen. We stellen vast dat het onderzoek van Belgische historici de tegengestelde visies in het publieke debat over het koloniale verleden, rechtstreeks of onrechtstreeks, eerder versterkt dan gerelativeerd heeft.

In dit artikel wordt een lans gebroken voor het gebruik van het concept van de identificatie binnen een geschiedschrijving die eerder verklarend wenst te zijn dan wel beschrijvend. Met verwijzing naar Freud en Bullitts gezamenlijke publicatie over President Woodrow Wilson en naar Jacques Lacans seminarie over de Identification, pleit de auteur voor een herinterpretatie van het concept van de identificatie dat, binnen Lacans psychoanalytische theorie over de symbolische orde, een waardevolle bijdrage kan leveren tot een psychoanalytische geschiedschrijving.