Dit artikel geeft aan hoe de Belgische Filmkeuringscommissie en de regering tijdens het interbellum mechanismen in het leven riepen om filmjournaals en documentaires met een actuele inslag, in bepaalde gevallen te controleren en soms te censureren.

Op basis van uitgebreide ervaring, opgedaan tijdens het doctoraal onderzoek (2005) van Lieve Desmet, biedt dit artikel, aangevuld en geactualiseerd in samenwerking met Roel Vande Winkel, een gedetailleerd overzicht van audiovisuele en geschreven bronnen. Hoewel dit artikel vooral relevant is voor onderzoek naar de Vlaamse omroep, bevat het ook belangrijke informatie voor onderzoekers die zich toeleggen op de Franstalige tegenhanger(s) INR – RTBF.

Al de eerste jaren van de film (1996-1914) blijken gefilmde actuele gebeurtenissen of zelfs gereconstrueerde voor het Belgisch publiek een ontzettend grote aantrekkingskracht te hebben. Vanaf het begin zijn actualiteiten belangrijk voor zowel filmexploitanten en -producenten. In België spelen ze eveneens een rol in het tot stand komen van eigen filmproductie. Actualiteiten blijken al van het eerste ogenblik niet waardevrij te zijn.

Van bij haar begin was filmkeuring in België niet verplicht, waardoor heel wat in het buitenland verboden films hier toch de zalen haalden, zij het dan als Kinderen Niet Toegelaten. Dit neemt niet weg dat veel van deze films voor diplomatieke problemen zorgden. In dit artikel wordt specifiek ingegaan op de case Dawn (Wilcox, 1928, GB), waarbij de Belgische diplomatieke controverse en de receptie van de film geplaatst worden in een ruimer kader van eerdere diplomatieke problemen rond film en filmkeuring en de politieke context van de internationale integratie van Duitsland.