In de nasleep van de wereldwijde economische crisis van 1973 kende België een economisch moeilijke periode, die leidde tot stagflatie en een enorme stijging van de werkloosheid. De overheid nam verschillende maatregelen, maar deze bleken onvoldoende. Ook particuliere hulpverleningsorganisaties binnen het Vlaams sociaal-cultureel- en welzijnswerk werden begin jaren ’80 steeds meer geconfronteerd met langdurig werklozen. Deze kernproblematiek moest eerst aangepakt worden.